Me Tarzan, you Jane

Voor deze zwarte woensdag hadden we een jungle trek in de buurt van Chiang Mai.

Ik had wat tijd nodig om hiervan bij te komen, het was fysiek nogal...inspannend. Ik was helemaal verbaasd te merken dat mijn superafgetrainde lichaam bij tijd en wijle de berg niet meer op wilde. Ik weet het, onvoorstelbaar, t was voor mij ook een grote schok.

De zware tocht was wel de moeite waard. Na uren in de verzengende hitte gehiked te hebben, kwamen we bij een waterval waar we lekker konden afkoelen. Prachtig overigens, om onder zo'n waterval door te zwemmen. Van een afstandje lijkt het zo klein, maar als je eronder door zwemt, snap je ineens dat er heel goed energie te winnen valt uit water! We hebben in een bergdorpje (Karenvolk; oorspronkelijk uit Myanmar) geslapen. Heel primitief, op een matje onder een klamboe zonder stromend water en elektriciteit. De volgende dag weer teruggehiked (veel fijner, want bergaf dit keer) en nog effe op een olifant gezeten wat geen groot succes was. Ik denk dat dit de laatste keer is geweest dat we wat 'met dieren hebben gedaan'. Beetje zielig ist wel. Een olifant is waarschijnlijk niet zo makkelijk af te richten als een hond; bij onze olifant kwam er althans een stok met haak aan te pas.

De dag erna hebben we the flight of the Gibbon gedaan; als een aap door de jungle vliegen. Dat vliegen gaat dan via een tokkelbaan en was hééél leuk om te doen. Bevrijdend werkt het om in die prachtige natuur het gevoel te hebben dat je vliegt!

Laatste dag in Chiang Mai zijn we naar Chiang Rai en Golden Triangle geweest. In eerste instantie wilden we niet met n bootje de Mekong river op, maar ja, we waren er toch en het was bootje varen dus vooruit, wij toch maar naar Laos. Ik had inmiddels behoorlijk last van mn darmen dus ik heb vooral de wc's in Laos goed kunnen bekijken. Was niet veel aan trouwens. Zo was er bijv. geen wcpapier...(Bas heeft, heel romantisch, een rol voor me gekocht :))

Onderweg nog een mooie witte tempel gezien, het had een sprookjesachtige uitstraling, qua sfeer deed het me aan de Efteling denken.

Wat me helemaal niet aan de Efteling deed denken, was het bezoekje aan de longneckpeople. Dat voelde meer als aapjes kijken. Het had iets verschrikkelijk treurigs vonden we.
Een dorpje met niet-erkende vluchtelingen zonder geld en zonder rechten, volledig afhankelijk gemaakt van toeristen en (daardoor) erg agressieve verkooptechnieken...het was niet ons ding. Gelukkig was er ook een donationbox.

Vanuit Chiang Mai zijn we naar Krabi gevlogen (via BKK). We zitten in een heel fijn hotel. Vandaag zijn we dus naar het strand geweest wat fijn was totdat we erachter kwamen dat we bestolen waren. In Krabi is 80% moslim. Deze opmerking staat overigens helemaal los van de voorgaande, laat niemand mij betichten van iets lelijks!
Hij viel me in, omdat we zojuist een leuk gesprek hebben gehad met de eigenaar van het hotel. En passant hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om te vragen of ik er wellicht Thais uitzie (het was een min of meer retorische vraag, aangezien ik dagelijks een aantal keer wordt aangesproken in het Thais) en inderdaad...ik zie er Thais uit.

De gouden tip van de hoteleigenaar was (nadat hij hoorde dat we bestolen waren): neem alleen wat geld mee naar het strand en laat de rest in het hotel. Dat zal ik voortaan doen. Vanaf morgen zitten we op Koh Lanta waar we vakantie gaan houden. Dat wordt strand, strand en strand, maar zonder portemonnee en telefoon! Deze ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen. Al was het alleen maar omdat ik geen portomonnee en telefoon meer heb :)

Dag lieve mensen, tot de volgende blog!

Liefs,

Bas en Suzanne