Houdoei Hawaii

Aloha auinala Nederland en België,

Het is al weer enige tijd geleden dat we via deze weg iets van ons hebben laten horen (lezen), dus vonden we het hoog tijd om weer een stukje te typen. Bij deze.

2 weken Hawaii zitten er al weer bijna op. Zoals Suzanne in het vorige stukje schreef, de griep heeft ons bezoek aan deze eilanden groep behoorlijk dwars gezeten. Suzanne om precies te zijn, want mij is het gelukkig -tot nu toe- bespaard gebleven; ziek zijn in het buitenland. (afkloppen op ongelakt Koa-hout) Geen idee of het een verlate Thaise, zuid-Koreaans of Hawaiaanse griep was; hardnekkig was hij of zij in elk geval wel. Zodoende kunnen we weinig spannende avonturen, beleefd op Hawaii vertellen.

Ons oorspronkelijke plan was om naast Oahu, Kauai ook Maui te bezoeken. Maar gezien de griep al op Oahu had ingezet en vol gas gaf toen we op Kauai aan waren gekomen, hebben we na een paar dagen besloten hier te blijven en niet meer naar Maui te gaan. Anders zouden we 2 eilanden achter ons hebben gelaten, waar we weinig gezien zouden hebben, zonder de garantie dat het op Maui over zou zijn. Want als je in Hawaii bent en je hebt de griep, dan zit je in elk geval goed in dit hotel in Lihue, want dit is echt een geweldig huisje. Liever niet ziek natuurlijk, maar beter hier dan over een week in onze RV op een RV-camping.

Gelukkig is Suzanne weer behoorlijk opgeknapt. Nog niet geheel maar het gaat de goede kant op.
Om in voetbaltermen te spreken: De ziekenboeg stroomt leeg, op wat kleine pijntjes na kunnen we weer over een nagenoeg fitte spelersgroep beschikken met de play-offs in aantocht.
De play-offs, want morgen middag (voor de kijkers thuis overmorgen ochtend) vliegen we weer naar Honolulu, Oahu om vervolgens een paar uur later weer een beetje meer in de richting van West-Europa te komen, naar San Francisco om precies te zijn.

Nu is het niet zo, dat we niets van Hawaii hebben gezien. Gelukkig wel.
Kauai is best een klein eiland, wat de bereikbaarheid ten goede komt. Veel wegen zijn er niet, er loopt in feite maar 1 wat grotere weg bijna rond het eiland. Alleen het grootste gedeelte van de westkant van het eiland is niet van een weg voorzien, en is alleen te voet, per boot of met een helikopter te bereiken.
We hebben 2 periodes hier een prachtige, licht gedeukte Dodge gehuurd, die ons trouw rond gereden heeft.

De eerste dag dat we daadwerkelijk iets -groters- gingen ondernemen, zijn we naar Waimea Canyon gegaan. Men noemt het ook wel de Grand Canyon van de Pacific en het is een mooi voorproefje geweest voor die andere Grand Canyon, die van het vaste land, die we komende maand hopelijk en waarschijnlijk nog gaan bezichtigen.
Omdat de spelersgroep die dag nog wat verder verwijderd was van bijna fit -ik zelf heb na een nachtje scheef slapen 2 dagen nekklachten gehad-, hebben we de wandelroutes van zeer uiteenlopende lengtes gelaten voor wat ze waren en op z'n Amerikaans de auto-tour gedaan. Prachtige uitzichten en een grote variëteit aan landschappen. Niet voor niks wordt dit eiland voor veel films gebruikt.
Waimea Canyon, uitgestrekt en heel erg mooi.
Sowieso is Kauai een prachtig eiland. Heerlijk rustig en vooral groen, heel erg groen. Als je van plantjes en bloemetjes houdt, zoals ik, kijk je hier je ogen uit.

Naast Waimea, hebben we ook verschillende steden gezien, die stuk voor stuk knus en klein zijn. File op Kauai is 200 meter langzaam rijdend verkeer en veel mensen in het verkeer hebben een mentaliteit van "voorrang geven, i.p.v. voorrang nemen". In Thailand merkten we ook al: de mensen op eilanden zijn over het algemeen een stuk relaxter dan de mensen op het vaste land. Eilandbewoners zijn zeg maar de Brabanders van Azië en de VS.

Verder zal ik jullie niet vermoeien met beschrijvingen van hoe prachtig het hier is, en dat we watervallen en witte stranden en de blauwe oceaan hebben gezien. Ik zal zo eens graven in de berg foto's die we gemaakt hebben en er wat op deze site plaatsen. Dat geeft een indruk van wat we allemaal wél gezien hebben. Voor alles wat ik er niet op zet, Google afbeeldingen heeft een nog groter aanbod dan wij.
Overigens heb ik, op een dansvoorstelling in Honolulu na, nog niemand gezien die in zo'n rieten rokje rondloopt, met zo'n bloemenkrans op zijn of haar hoofd, heel vreemd..daar dus helaas geen foto's van Marlous..

Wel foto's van kippen en hanen. Want kippen en hanen hebben een speciale plek hier op Kauai. Ze zijn namelijk overal! Of je nu op het strand bent, in het hoog gebergte of bij de lokale supermarkt: overal zijn de kippen! In iets mindere mate dan koeien in India, maar kippen en hanen hebben hier altijd voorrang.
Het verhaal is, dat de kippen hier op Kauai geen natuurlijke vijanden hebben. Ooit, lang geleden, kwam er een krat met iets van nertsen aan in de haven hier. 1 van die beesten beet een lokale havenmedewerker in zijn vingers toen het krat gelost werd, die vervolgens het hele krat met kippen etende dieren in de oceaan heeft gekieperd.
Dat is tevens de eerste en tot op heden laatste keer dat de mens hier kippen-etende dieren heen heeft proberen te brengen.
Het oogt trouwens wel erg gezellig, overal kippen.

We hebben dus niet zo veel van Hawaii gezien als we gewild hadden, maar wat we gezien hebben was prachtig.
Zwemmen in de oceaan hier is overigens geen doorslaand succes; voor surfers is dit het Walhalla, maar met koraal-achtige dingen waar ik mijn poezelige voetjes aan open haalde en de ontzettend sterke (onder)stromingen is het niet zo relaxed in het water dobberen als in pak-m-beet Thailand.
Toen we een dagje naar Po'Ipu beach gingen, waar het redelijk bevolkt was, gingen we per toeval ergens op een rustig plekje zitten, waar een hele grote (ik overdrijf vaak, goed en graag, maar dit was echt een hele grote, vraag maar aan Suzanne!) zeeschildpad in de branding, vlak voor ons, aan het dobberen was.
Ik dacht dat het hier de normaalste zaak van de wereld was en dat er daarom niemand naar omkeek, maar toen ik er een paar foto's van ging maken, had ik onbedoeld een publieke trekpleister geopend op Po'Ipu beach.
Weg rustig plekje, zowel voor ons, als voor meneer of mevrouw de zeeschildpad.

Een bijzondere plek Hawaii, maar redelijk prijzig en vooral erg ver weg.
Natuurlijk is van alles hier uniek, maar wat we van Thailand gezien hebben (en dat was veel, van noord tot zuid en terug) is dat wat ons betreft in prijs-kwaliteitverhouding en betere aanrader dan Hawaii.
Maar nogmaals, en nu voor de laatste keer: we hebben natuurlijk heel veel níet gezien hier.

Volgens de Hawaiiaanse Erwin Kroll komt er vanuit het westen veel- en harde wind aan de komende dagen, en het waait hier al zo ontzettend hard..
Hoogste tijd dus om te vertrekken naar het vaste land, waar we hopelijk in goede gezondheid wat meer inhoudelijke avontuur-verhaaltjes kunnen typen.

Aloha en allemaal een hele fijne dag!
Lieve groetjes Bas, en Suzanne, die nu niet slaapt.